Hissizlik Hissi

Hissizlik hissi nedir bilir misin ? ;

Ağlamak isteyip de ağlayamamaktır

Sadece nefes alıp vermektir hissizlik..

Ne uyumak için, ne de uyanmak için; ne ölmek için, ne de yaşamak için geçerli bir sebep bulamamaktır..

Duygulari, üzüntuleri, burukluklari, sevinci karmakarışık bir şekilde yaşadıktan sonra; bünyede oluşan uyuşmuşluk halidir..



Hissizlik Hissi

Yaşananlar o kadar çok enerji götürmüştür ki içinden, artik gidecek bir sey kalmamistir, iki damla goz yasi bile.. Fiziksel bir hissizligi de beraberinde getirir bu durum. Kolunu kesseler sadece akacak olan kani izleyecekmişsin gibi hissedersin. tökezleyip de yere kapaklandığında üstünü başını temizlemeden, düzeltmeden, "bir yerime bir şey oldu mu?" diye merak etmeden doğrulup yoluna devam edersin.

Gülüşlerin saniyeliktir, üzüntülerin ise belki birkaç saniyelik. Arada kalan sureler ise hep bomboş

"Zaman" dersin yine. "Lanet olasıca, başımın belası zaman." her seyin çaresidir derler ya, ona inanmak için zorlarsın kendini ama sabretmek bile güç ister, emek ister. Tutunacak yer ister. Oysa sen "koy götüne" moduna bile giremezsin.

Hissizlik Hissi

Daha fazla üzülemeyeceğin bir noktaya gelmek, uçurumun kenarından atlamak icin kendini aşagı bıraktığın an, sarhoşken etraftan duyduğun seslerin yavaş yavaş uzağa kaçması gibi, ellerinin arasındakileri yere düşürmek, son lokmayi yutamamak gibi..

gözleri matlaştıran, elleri titreten bir tuhaf ruh hali, hissizlik.
sessizlik gibi, ayni..Acı denen şey öyle bir şey ki , bir noktadan sonra hissizleştiriyor insanı.

Bir zamanlar ağladığın şarkılar hiçbirşey hissettirmez..
Bir zamanlar hatırlayınca durduk yere yüzünü gülümseten anılar saçma gelir..
Bazen hiç yaşamamış gibi hissedersin kendini..
Bazen bin yıllardır yaşıyor gibisindir aynı bant kaydını..


İşte budur Hissizlik hissi..


Ben ise;
artık hiçbirşey hissedemiyorum..
ne mutluyum
ne üzgün
tam değilim birşeyler eksik
birşeyler de fazla gibi..
ne hayattayım
ne ölüyüm..
sadece şunu biliyorum
boşluktayım..
sessiz karanlık depderin bir boşluk..
hayattan bir adım geri
ölümden bir adım ileri bir yerde
boşlukta.

Kaçış

benim insanlardan saklandığım yer.. (Foto çekim : 26-12-2012)

Benim gibi insanlar olur olmadık bir zamanda herşeyden herkesden uzaklaşmak ister. Bu his bir anda geliverir. Birilerinden birşeylerden kaçarken gittikleri yerde etrafında kimseyi istemez bu insanlar. Kendi ruhunu önüne alıp kendiyle başbaşa kalmak; kendini kendine anlatmak isterler. Yaşama çilesine bir es, ruhunu bu hale getiren saçma koşuşturmacaya bir mola verirler.. Hesaplaşırlar düşünürler hatırlarlar

Göz yaşı dökerler içleri acır bu kaçışlarda. Fakat kaçarlar. Kimse görmesin isterler. Kendi yaralarını kendileri sararlar bu saklı gizli köşelerde. Ruhundan damlayan gözyaşlarına, yine kendi ruhu mendil uzatır Susarlar.
Hiç konuşmazlar. Bazen bir şarkı anlatır olan biteni bazen bir sigara dumanı bazen bir şişe bira.

O kaçışlarda o insan kaybolur. Onu tanıyan hiçkimse onun o saatte nerde olduğundan ne yaptığından habersizdir. Dünyayla bağlantı kesilmiştir, kendisiyle yapılacak o özel randevu için.

Sessizlik insansızlık ..

Bu insanları buz gibi bir havada sahildeki bir bankta yapayalnız otururken görebilirsiniz.

Bu insanları eğlenen gülen mutlu insan topluluklarından uzakta, bir ağacın dibinde görebilirsiniz.

Onları görürseniz, siz de herkes gibi sadece uzaktan izleyin.. Bir tuhaf adam deyin içinizden ve geçin gidin yanından acıklı bir bakışla