Bu kafiyeyi sana uygun bir zamanda söylemek için yazdım.
Her şey bittiğinde
Bıçağın kopartıp attığı bir parçam gibi
İçimi kanata kanata kayboldun..
Bütün şarkılar bizi anlattı..
ve bugüne kadar yazılmış tüm içten dizeler,
Tüm göz dolduran cümleler,
Bir melodi eşliğinde,
Kulaklarımdan ruhuma işledi..
Tüm ayrılık şiirleri bize yazılmıştı..
Kalemin siprivri ucu gibi bir bir kaderime battılar..
Ve tüm yalnızlık şiirleri,
Tüm özlemli kafiyeler beni bana anlattı..
Bu kafiyeyi kendime tek başıma ne kadar çok çabaladığımı hatırlatmak için yazdım.
Bütün bir hikaye kitabı elimde kalan,
Bir daha anlatılmayı bile hak etmeyen bir dinlemeyişti bu..
Her şey bittiğinde,
Aklımda soru işareti olarak kalan şey,
Tek bir şey,
''Yanlış neredeydi ?''..
Kaldırımlar ayağımın altından akıp giderken,
Gece gündüze çıkmazdı ve akrep yelkovan sözleşirdi sen aklıma gelince..
ve dişimde tek bir cümle döndü hep,
''Yanlış neredeydi?''..
Sana yalan söylemeyeceğim bu sefer,
''Şişeler neden bu kadar küçük ?'' ve,
''Sigaralar neden bu kadar çabuk bitiyor ?','
diye de sorardım kendime..
Sormam gereken asıl soruyu farkettim sonra,
Tozlanmış şişeler ve içlerindeki mayhoş kokulu bu boşluk,
Senin boşluğun muydu ?,
Yoksa,
Benim mi ?..
Bu kafiyeyi hayatımdaki her şeyin çok zor oluşuna yazdım..
Sonra soruyu tekrar sordum,
''Yanlış neredeydi?''..
Sen de mi ?..
Ben de mi ?..
Boşluğun içinde, boş karanlıkta tekrar sordum kendime soruları,
ve tüm şarkıları tekrar dinledim..
Sözleri anlamlı tüm şarkıları ve tüm şiirleri,
Zamanın hızına dayanamayıp artık aynı anlamlara çıkmayan her şeyi
tekrar geri sarıp oynattım yine..
Anladım..
Belki de sorun ne sendeydi ?,
Ne de bende..
Ne de bu unutulmaya terkedilmiş hikayemizde..
Her şeyin önemi azalmaya başlar,
Bunu sen de benim kadar iyi bilirsin..
Bu içimizdeki bitmek tükenmek bilmez,
Boşluktan bahsediyorum;
Geceleri rüyalarımızda bize fısıldayan,
Boş caddede ışıkların altında gezerken yüzümüzü okşayan,
Hiç bir yeri doldurmayan,
ve hiçbir şeye boş yer bırakmayan,
şu koca boşluktan bahsediyorum..
Bu kafiyeyi ruhuma kazınmış boşluk hissini kendime hatırlatmak için yazdım..
Sana o sorunun cevabını vereceğim,
''Yanlış neredeydi?' biliyor musun..
Sende değildi..
Bende de..
Her şey önemini yitirdi işte..
Birbirimizi tanımadan önce olduğu gibi,
Hayatımız koca bir saçmalığa dönüştü,
ve ruhumuzun şuan bize hissettirmediği eski acılarımız tekrar geldi..
ve gerçek bu..
''Yanlış boşlukta''
Yanlış
bu şiirin bu kadar kurulmuş cümlelerle bile içimden en küçük bir şeyi bile anlatamayışında
Bu kafiyeyi kendime başından beri ne kadar çaresiz olduğumu hatırlatmak için yazdım.
ve artık şunu biliyorum ki,
Ne kadar çabalarsan çabala nafile..
Düşmem gerekiyordu..
Her şeyi unutabilmek için,
ve her şeyin önemini yitirmesi için,
Önemimi yitirmem gerekiyordu..
Sonsuz bir düşüşü durdurmaya çalışmanın her şeyi daha zora sokmaktan başka bir faydası yok
Bu kafiyeyi hayatımda hiçbir zaman yüksekte olmadığımı kendime hatırlatmak için yazdım..
Sana hiçbir zaman yalan söylemedim bitanem..
ve seni en temiz duygularımla sevdim,
hala da seviyorum..
ama düşüyorum..
ve bu son kafiyeyi benim için döktüğün göz yaşını ikimize hatırlatmak için yazdım..
Senden defalarca özür dilesem de nafile.
Toprağın olmak varken mezarın oldum
Yağmurun olmak varken göz yaşında bir damla oldum
ve çiçeğin olmak varken diken oldum yüreğine yaralar açtım
Yanlış neredeydi biliyor musun ?
Yanlış boşlukta..
08-12-2013
