Her defasında olduğu gibi yine birkaç boş beleş cümle bulmak zorundayım sana kendimi anlatabilmek için..
Klasik bi açılış cümlesi, bir bahane, birkaç kelimeye sığdırılmaya çalışılmış hisler
Boşa çabalıyorum biliyorum ama
Anlaşılmak yerine hissedilmek isteyen bir adam için, kendini anlatmaya çalışmanın zor olması hoş görülmeli..
Ben özlüyorum,
neyi özlediğimi bile bilmeden özlüyorum..
Bir zamanlar kendimi paraladığım şeyleri hala hatırlıyorum.. şimdi yüzümde gülümseme ile kafamı utangaçça kaşıtan bu hatıralarda gezinirken içimden bilmediğim birşeyin hala kopup gidebildiğini hissediyorum ve şaşırıyorum..
Neden böyle oluyor bilmiyorum.. Ne söyleesem anlatmaya çalıştığım şeylerden başka şeyler söyleyeceğim diye korkuyorum artık. Kendi içimde yaşadığım bir sevginin bitemeyişle sızlanıyorum..
Bunları keşke laf olsun diye söylüyor olsam.. Kimsenin haberi olmadan ben sana yakınlaşıyorum uzaklaşıyorum hala.. Hala seni arada çok seviyorum.. Bazen hala hala ve hala sana aşık oluyorum ve hayaller kuruyorum.. Sonra senden ayrılıyorum.. Sana kızıyorum.. Ağlıyorum.. Üzülüyorum.. Sonra kızıp unutmaya çalışıyorum.. Unutuyorum.. ve tekrar hatırlıyorum.. Sana küsüyorum sonra barışıyorum..
Geceleri gündüzleri.. Yaz aylarında..
Hala seni rüyalarımda görüyorum.. Ben sadece şuan içimi döküyorum.. Sana diyebileceğim hiçbir kelimem yok sen de biliyorsun.. Ben burada sen olmadan sana sitem ediyorum.. Amacım da bu ya..
Ama seni gerçekten çok özlüyorum.. Eskiden hissettiğim o huzuru gerçekten çok özlüyorum.. Seni sevmeyi çok özlüyorum.. Hayallerimi özlüyorum.. İçimde filizlenen o deli umudu özlüyorum.. O içimden gülümseyişimi.. Sana söylemek için sevgi cümleleri kurmayı.. Seni umut etmeyi özlüyorum..
İyi olmamı isteyen senin varlığını bilmeyi özlüyorum.. Seni düşünmeyi özlüyorum.. Birşeylere çabalamayı özlüyorum.. Birşeyler için yanıp tutuşmayı..
İçimde hala bitmeyişinin sebebi de bu ya.. Sebepsiz erken ve acı gidişinden bahsediyorum..
Ben ne olursa olsun seni bir köşede senden gizleyerek sevmeye hep devam edeceğim gibi gözüküyor.. Bu böyle çok zor.. Keşke böyle olmasa.. Seni içimden seveceğim hep.. Sen bilmeden.. Sen olmadan..
Ne mutlu ki yıllar önce sana kendimi şartlamaktan vazgeçtim.. Öyle olsaydı bu satırları yazamaz acıdan dertten üzüntüden bahseder dururdum.. Kendime zarar verirdim.. Çökerdim.. Biterdim..Sana saçma sapan öfke saçardım yıllar önceki gibi..
Ben seni sebepsiz seviyorum.. Senin sevmen için değil.. Karşılıksız.. Seni sadece seviyorum işte.. Bir planım bir düşüncem yapabileceğim birşey yok.. Yürüyebileceğim tüm yollarım çok önceden bitti.. Sana birşeyler söylemek için tüm nefesimi çok önceden tükettim..
Ben artık seni sadece seviyorum.. İkimiz için de en iyisi bu.. Ne sen üzülüyorsun ne de ben..
Bu hayatı sensiz yaşayacağımı adım gibi biliyorum ne yazık ki.. Ama bundan yıllar sonra da seni hatırlayacağımı ve yine bunları hissedeceğimi de biliyorum.. Bu şekilde yaşayacağımı bilsem de senden kopamıyorum işte.. İçimde kuytu köşe bir yerde kalıyor herşey..
Her ne olursa olsun..
Sadece seni ne olursa olsun seven umursayan ve bunu sana göstermeyecek olan birinin var olduğunu bil..
Seni seviyorum..
