Buluşma

Otobüsün verdiği kısa molayı fırsat bilip biraz hava almak için dışarı çıkmaya niyet etti. Oturduğu pencere kenarı koltuğunda saatlerdir gayri ihtiyari kurduğu çocuksu düşlerin etkisi, adım atmaya yeltenişi ile kendini o an belli etti ama o, adımlarının yalpalayışını içindeki heyecana bağladı.

Dışarı çıktığında senelerdir gelip geçtiği otogar, gözüne bu sefer epey farklı görünmüştü. Etrafta koşuşturan, bavulları, kolileri otobüslere tıkıştıran muavinler ve il isimlerini bağırıp duran bilet satıcıları, sokuldukları serin gölge kuytuluklarda otobüslerini bekleyen ya da ellerinde kendilerine pek yardımcı olamayan eciş bücüş yazılarla dolu biletlerle peronlar arasında otobüslerini arayan yolcular ve tüm bu manzaraya ev sahipliği eden, üstlerindeki tabelalarda koca puntolarla firma ve şehir isimleri yazılı onlarca bilet yazıhaneleri ve birkaç kıytırık büfeden oluşan otogar tesisi gözüne ilk defa bu kadar samimi gelmişti. Şaşırmıştı doğrusu; her şey hiç alışık olmadığı üzere kendisine çekiyordu sanki onu, sarıp sarmalıyor, kulağına güzel ezgiler fısıldayarak elini uzatıyor sonsuz bir dansa davet ediyordu adeta. Acemisi olduğu bu yaşama sevincinden doğma hoşnutluk, hayatın kendisine karşı takınıverdiği bu benimseyiş, gerek aniliği ile, gerek pürlüğü, yoğunluğu ile hali hazırda coşkun duygular içinde yüzen kendisine ağır gelmiş gibiydi.