Buraya samimi birşeyler yazmayalı baya oldu heralde. İnsan önemsiz bir hayat yaşayıp da böyle rolünü büyütmek için birşeyler söylemeye kalkınca ne söyleyeceğini de bilemiyor heralde. Ansızın mikrofon uzatılan birinin donup kalması gibi ben de ne yazacağımı bilemedim şu an..
Demek ki cidden bahsetmem gereken hayatımda önemli bir sorunum derdim sıkıntım yok. Fakat işin aslı şu ki hayatımda (hayatımı Sikeyim) önemli birşey de yok.Önemliyi bırakın hayatımda bişey yok. Boşluk. Bomboş.
Belki de bütün sıkıntılarımı topluyorum ve boşluktayım diye kendimi kandırıyorum. Dertlerimi belki kendimden saklıyorum kim bilir. Ama bunu tüm içtenliğimle söylüyorum aylardır hiçbirşey hissetmiyorum. Acı üzüntü mutluluk sevinç şehvet aşk nefret ( aşkı Sikeyim).. Hiçbirşey hissedemiyorum.
Kendimi bazen bir budist rahip gibi görüyorum. Bütün herşeyden soyutlanmayı başarmış engin bir aydın. Herşeyden geçmiş nirvanaya ulaşmış turuncu elbiseler içinde kafası kel bir budist.. Lanet olsun bu kafamdakilere.. Rüyalarım bile öyle saçma sapan öyle mantık dışı ki. Bazen uyandığımda kendime gelmem gün boyu sürebiliyor.
Sürekli bir iyileşme sürecindeyim. Ne zaman iyileşeceğim bilmiyorum. Bir evin çatlak duvarlarını sıvayla dolduruyorum sanki ama her kapadığım çatlakla geriye kalan çatlaklar daha da gözüme batıyor.
Yaklaşık bi 10 kilo aldım. Eskiden zayıftım. Ama şimdi de amacım biraz daha kilo almak mesela.. Fiziğimi mükemmel yapmak. Dertli birisi değilim ama şimdi mutlu da değilim. Sürekli mutlu olmak için çabalıyorum ama mutluluk sanki çok uzaklarda şirinlerin yaşadığı hayali bir kasaba gibi. Ulaşabilecek miyim bilmiyorum.
Sonra insanlar insanlardan hiç olmadığım kadar uzaklaştığım bir dönemdeyim. Eskiden de uzaktım tamam kabul ediyorum. Ama etrafımda birşeyler anlattığım birşeylerini dinlediğim insanlar vardı. Birilerini sevebiliyordum birileri ilgimi çekebiliyordu veya. Artık bunların hepsi yok oldu.
Bütün dünya + 1 .. Bu formülü uyguluyorum. Artık cidden konuşmak istediğim ya da birşeyler paylaşmak istediğim yanında olmak istediğim hiçkimse ama hiçkimse kalmadı. Yalnızım derler ya. Hayır ben yalnızım. Ben en yalnızım. Benim yalnızlığım sizin yalnızlığınızı döver.. Anladınız mı ?
Ömrüm boyunca çevremde 2-3-5 insan olurdu. Hani ailem falan hariç. Sevdiğim hoşlandığım sikko birisi. Artık onları da kaldırdım. Bütün insanlıkla irtibatımı kestim. Artık hiçbir dostum hiçkimsem yok. Mutlumuyum .. En içten samimiyetimle söylüyorum eski halime göre mutluyum.
Hiçkimseyi de yanımda istemiyorum. Ben böyle gayet iyiyim. Hayatımda ne varsa kendim seçtim kendim istedim. Kader hayat bunlar palavra.. İsteseydim olurdu. Şuan istesem yine çevremde insanlar olur. Arkadaşlarım dostlarım. Ama cidden isteyemiyorum. İnsanlardan artık hoşlanmıyorum. Artık insanları mutlu etmek istemiyorum. İnsanlardan bir beklentim de olmadığına göre bu halim en iyisi.
Boş beleş insanlardan sıkıldım. Salaklardan sıkıldım. Ucuz sevinçlerden ucuz hayatlardan basitlikten sıkıldım. Bunların içinde olup da kokuya alışmaya çalışmaktansa burnumu tıkamak en iyisi.
Ve mutluyum. Yalnızım güçlüyüm ve mutluyum. Böylesi herkes için en iyisi. Kendimi bir odaya kitledim. Fakat işin şöyle bi yanı var bütün dünyayı da bu oda dışında kalan alana kitledim. Hedeflerim var hayallerim var isteklerim planlarım var. Yapmak istediklerim var.. Ve bunlara uğraşıyorum. Sadece şunu söyleyebilirim.
Herşey böyle gayet iyi.
