belki de..

yine düşlere dalıyorum..

kendi ruhumu önüüme alıyorum.. ve tartışmaya başlıyorum.. gecenin bi saati..

cümlelerim bölük bölçük..düşüncelerim karmakarışık.. toparlayamıyorum..

bi hayalimde cennetteyim.. daha dünyaya yollanmamışım.. yapayanlızım.. melekler yanıma geliyorlar..bana kaderimin yazıldığını söylüyorlar.. ve elime eski püskü bir kitap veriyorlar.. okuyorum ve bitiriyorum..
melekler bana soruyorlar.. bu kaderle dünyaya gitmek istiyor musun..

ve gerçekliğime geçiyorum..
odamdayım..yine yapayanlızım.. saat gecenin 4ü, ağlıyorum.. yorgunum.. ölüyüm ama gömülmemişim.. hayalimde hala o kişi var.. hala içimdeki umut kıvılcımı yanıyor.. diyor ki bana karanlığın içinden sabret...geçicek herşey çok yakında.. ve sadece bu hayalle mutlu olabiliyorum.. inanıyorum ki güzel günler gelecek..

önceki hayalime devam ediyorum..

kaderi okuyorum.. meleklere soruyorum.. neden bu kadar acı bi hayat yazdınız bana ?? neden sürekli ağlıyorum ben.. neden sürekli acı çekiyorum.. neden bu kadar yanlızım.. neden gülemiyorum.. neden erkenden yıpranıyorum.. şu halime bakın hiç acımadınız mı bunları yazarken bana. okumaya devam et diyorlar.. okuyorum ve seni gösteriyorlar bana.. okuyorum.. okuyorum.. bitiriyorum..

melekler diyor ki.. sana mutlulukların en temizini verdik.. en güzelini.. en safını.. sana en güzel eşi verdik.. sen bu yüklerin altından ancak onla kalkabilirsin çünkü.. seni dünyaya yolladığımızda onu hatırlamayacaksın..unutacaksın.. ama sana düşlerde hayallerde bir umut gibi onu hissettireceğiz.. kaderinin o oldugunu elbette bilemeyeceksin ama umut edeceksin..

ve ben dünyaya geliyorum... ve her günümü her gecemi senle geçirmeye başlıyorum.. sadece hayalinle.. var olup olmadığını bilmeden bir umut yaşıyorum... seni bulduğumda sen de birşeyler hissedeceksin.. ve herşey güzel olacak.. bundan eminim..